Kennismaken met de mensen van Huize de Beuk

Weblogbericht | 01-03-2020 | CTP Veldzicht

Wat meteen opvalt bij binnenkomst is de omvang van het statige herenhuis. Achter de voorgevel schuilt een groot pand met tal van ruimten en voorzieningen. Helemaal achterin het gebouw bevinden zich dertien kamers. Voorheen, toen de kliniek Veldzicht nog een forensisch psychiatrisch centrum was, verbleven hier tbs’ers die al toe waren aan bepaalde vrijheden buiten de hekken.

Met de veranderde bestemming van Veldzicht, dat alweer enkele jaren dienst doet als een behandelkliniek voor patiënten met complexe psychiatrische problemen én een niet-westerse achtergrond, is de doelgroep binnen Huize de Beuk uiteraard ook veranderd.

Psychiatrische zorg en begeleiding

“We bieden nu plek aan maximaal dertien asielzoekers en vreemdelingen, mannen en vrouwen, die psychiatrische zorg en begeleiding nodig hebben”, vertelt Leonie van der Kolk, één van elf sociotherapeuten die werkzaam is in Huize De Beuk. “Het gaat om asielzoekers en vreemdelingen zonder recht op verblijf of rijksopvang van wie de behandeling al is opgestart binnen de hekken van Veldzicht”, zo verduidelijkt sociotherapeut Sipko Knol. “Alle
behandelingen beginnen namelijk binnen de beveiligde setting van Veldzicht. Het is van belang om in een veilige, afgeschermde omgeving eerst de patiënten te stabiliseren, ze goed te leren kennen, de behandeling op te starten en ze bijvoorbeeld in te stellen op de juiste medicatie. Wanneer dit het geval is, zijn de patiënten klaar voor een tweede fase: meer zelfredzaamheid en werken aan hun re-integratie.”

En die volgende stap naar herstel wordt uiteindelijk dus gezet in Huize de Beuk. “In het begin gebeurt alles onder begeleiding van medewerkers, maar wanneer de patiënt hieraan toe is mag hij of zij ook alleen dingen ondernemen”, legt Leonie uit. “Daar werken we immers ook naartoe: dat patiënten zichzelf weer kunnen redden. Denk bijvoorbeeld aan een wandeling maken in het dorp, een boodschap doen bij de supermarkt, reizen met het openbaar vervoer, een kerk bezoeken, fietsen in de omgeving of een bezoek brengen aan familie die in een asielzoekerscentrum in de omgeving woont. Er zijn zelfs al enkele patiënten van de Beuk geweest die meetrainden en meespeelden met de wedstrijden van de plaatselijke voetbalclub.”
 

Dankbaar werk

Alles gebeurt gestructureerd binnen de muren van Huize de Beuk. Voor elke patiënt is er een behandelplan, zijn er twee mentoren en is er de nodige zorg en aandacht van de sociotherapeuten en tal van zorgprofessionals van Veldzicht. Zoals psychiaters, psychologen, therapeuten en maatschappelijk werkers. “Onze buitendeur zit niet op slot, maar patiënten gaan niet zomaar naar buiten. We weten van iedereen waar ze zijn en wat ze daar doen”, vertelt Sipko.

Huize de Beuk - en de medewerkers daar - is voor Balkbrug ook een aanspreekpunt voor vragen en situaties in het dorp, waarbij mogelijk patiënten van Veldzicht of de Beuk zijn betrokken. Wanneer het centrale meldpunt wordt gebeld, rinkelt aan de Ommerweg 5 de telefoon.

Leonie en Sipko werken, net als hun collega’s, met veel plezier in Huize de Beuk. Leonie: “Het is dankbaar werk. We helpen mensen om weer regie te krijgen op hun eigen leven.” Voelt ze zich wel eens onveilig? “Nee hoor, natuurlijk zijn er wel eens bijzondere situaties, maar we zitten er als medewerkers zo dicht op, dat we ontregelde situaties samen kunnen beheersen, vaak kunnen voorkomen of samen kunnen oplossen.”

Veldzichthoeve

De patiënten van de Beuk hebben een min of meer vaststaand dagprogramma. “Rond 08.00 uur is het wekken, een medicatieronde, ontbijten en wordt er een lunch bereid door de patiënten voor de middag”, legt Sipko uit. “Rondom 10.00 uur stappen ze op de fiets om naar de Veldzichthoeve te gaan. Daar hebben ze tot 15.00 uur dagbesteding en arbeidstherapie. Dit verschilt per persoon. Wat kan iemand aan?”

Leonie vult aan: “Na 15.00 uur komen ze terug naar Huize de Beuk en hebben ze tijd om even te ontspannen en te relaxen. Of kunnen ze hun was doen. ’s Avonds wordt er gezamenlijk warm gegeten. Elke patiënt kookt bij toerbeurt voor de hele groep en doet die dag ook zelf de boodschappen voor de warme maaltijd.”

Tussen de dagelijkse bezigheden door is er veel interactie tussen medewerkers en patiënten. Sipko: “We praten veel met ze. Hoe voelen ze zich? Wat houdt hen bezig? We leren ze om hulp te vragen en om dingen aan te geven. Als een patiënt weer voldoende hersteld is om op eigen kracht verder te kunnen, keert hij terug naar bijvoorbeeld een asielzoekerscentrum of een andere woonplek, afhankelijk van de status van betrokken persoon. Via het
transcultureel FACT-team van Veldzicht kan er indien nodig nog nazorg op locatie worden geboden. Dan komt er in de Beuk weer een plekje vrij voor een persoon die onze volledige zorg en aandacht krijgt en die we ook graag vaardig en veilig verder helpen.”

Dit artikel verscheen ook in het Ommen Hardenberg Magazine dat via enkele verhalen een inkijkje geeft in het reilen en zeilen binnen en buiten de hekken van Veldzicht.